konuşmak. sadece basit bir eylem. ama o kadar çok çeşitleri var ki... birdenbire yepyeni bir şekliyle karşılaşabilir ve şaşırabilirsiniz mesela. aynı zamanda bunun yeni bir tür olduğunu anlayabilme yeteneğine da şaşırır ve takdir edersiniz. ama merak ediyorum genel olarak bir şey söylenebilir mi konuşmak hakkında. iyidir vaya kötüdür denilir mi? atasözlerine göre mesela susmak her zaman daha değerli görülmüştür. ama bence konuşmak, sadece saçmalamak bile, susmaktan daha değerlidir. çünkü en sonunda ortaya mantıklı bir şeyler çıkar. böyle düşünüyordum ama yeni fark ettim de bu durum sadece ne düşündüğünü söylediğinde geçerli sıcağı sıcağınına hemen orada ve getireceği sonuçları düşünmeden ve nerede konuşmanın sonunu getireceğini hesaplamadan. bıraksalar konudan konuya atlayarak durmadan konuşabilecek sanmalılar seni ve gerçekten de konuşabilmelisin.
ama bu tür bir konuşma ne sıklıkla görülüyor merak ediyorum. oysa gündelik sorulardan ve kısa cevaplardan başka birşey duymuyorum ben. zaten ortada olanı belirten ve çoğunlukla bir olayı ya da durumu anlatan cümleler. çoğu öznelden çok nesnel ifadeler içeren ve söyleyen kişinin kişiliğine dair bile ipucu alınamayan. çok soğuk ölü bir şey bu. sadece bir gün boyunca içinde yer aldığın ya da duyduğun her sözcük ölü.
en azından bir tartışmaya tanık ederken, hızlı hızlı ve heyacanla konuşan insanlar gördüğünde biraz hararet içeren birşey duyma şansın var gibi görünüyor. ama öyle değil işte. çünkü o tartışma gibi gördüğün şey aslında birşeyleri yüksek sesle eleştiren ve bu fırsatı bulduğu için içten içe sevinen birinin daha önce planladığı cümlelerden başka bir şey değil. çünkü o kişi aynı şeyleri söylemek için sadece başka fırsat daha kolluyor hatta ortada karşı çıkan biri bile yokken savunmaya geçiyor. çünkü ne söylediğinden daha önemli olan onun için bir konu hakkında ne kadar doğru düşündüğünü herkesin görecek olması. herkes önemli onun için. ve başka yerde de aynı heyacanla tekrar aynı şeyleri söylerken görebilirsiniz o kişiyi yine ve yine kimse itiraz etmez. oysa dinleyenlerin suskunluğuyla tatmin olabilen birinin konuşarak tek yaptığı sözcükleri lekelemesidir. susmak çok daha iyidir bu durumda.
